SOLARIUS Pons

SOLARIUS Pons

in Sabinorum finibus. P. Diacon. Vide Salarius. SOLATIA apud Spartian. In Hadriano, c. 9. Nonnullos Equites Romanos -- visitavit, solatiis refovit, consiliis sublevavit: solatia sunt seu alimenta; quô sensu non sequior solum et posterior aetas, sed etiam illa, quae optimae et antiquae propior, vocem sumpsit, ut iam pridem ab eruditis Viris observatum, in Cod. Theodos. solatiis pro mercedula praestitis. Similis vox refrigerium, apud Tertullian. et Αναψυχὴ, in Novellis Iustiniani, eiusdem notionis. Vide Salmas. ad Spartianum d. l. et infra verbo Solidare. Alias Solatium, mortuorum vel absentium amicorum memoriam, in imaginibus vel statuis renovatam, plerumque veter. Auctores appellavêre. De mortuis Isidorus l. 8. c. 11. Fuerunt -- viri fortes, aut urbium conditores, quibus mortuis homines -- simulacra finxerunt, ut haberent aliquod ex imaginum contemplatione sola tium. Vide quoque Servium ad Georgic. l. 1. de Silvano, Tacitum Annal. l. 12. de Agrippina, post Claudium sublatum. Fulgentium de Syrophane Aegyptio, Alios. Atque haec idololatriae origo, notata Auctori libri Sapientiae c. 14. v. 15. et Minutio Fel. Octavio: Auctore primô Seruchô, uti docet Suidas in Σεροὺχ, Damalcen. de Haer. p. 574. aliique innumeri a G. Elmenhorst. citati ad h. l. De absentibus Seneca Ep. 40. Desiderium absentis (imaginum) solatiô levant. Et lactant. l. 2. c. 2. Si qui imaginem homunis peregre constituti contempletur saepius, ut ex ea solatium capitat.

Ac solatia vana subministrat

Vultus, qui simili notatus aurô

Stratis praenitet incubatque somno,

Statius Sylv. 7. 1. 2. v. 128. Vide Iac. Ouzelium ad Minuc. Apud Monasticae Rei Scriptores, sic vocatur qui vel quae Monachis aut Monialibus officium et munus aiquod peragentibus, in adiumentum datur, uti docet Car. du Fresne ex Grodegango Episc. Metensi in Reg. Canonic. c. 9.